Salı, Kasım 23, 2010
Salı, Aralık 29, 2009
Previously On Ford...
Bugün işteki ilk günümdü... Sudan çıkmış balık misali bakınıp durdum etrafıma...Sürekli gülücük dağıttım etrafımdakilere :)) Henüz bilgisayarım falan da gelmediği için etrafımdaki koşuşturmacayı seyrettim... Öğleden önce fabrikayı tanıttılar, öğleden sonra da masam da oturup katalog okudum :))
Bakalım yarın ne gibi şeyler bekliyor beni...
Yanlız içimde garip bir his var, hiç yabancılama çekmedim nedense... Sanki uzun süredir Ford çalışanıymışım gibi oldu... Yıllardır önünden geçe geçe alıştım heralde. Bir de işe alım sürecimde 8 kere görüşmeye çağırılmam da, fabrikaya alışma evremde bana yardımcı oldu heralde. Herkes ilk 1-2 hafta işyerinde alışırken, ben iş görüşmeleri esnasında alıştım mekana :))
Henüz kendimi Discovery Channel Ultimate Factories serisinde gibi hissediyorum, köşeyi dönünde karşıma Dis. Channel kameraları çıkacakmış gibi... :))
Bana en çok dokunan, sabah kalkıp duş aldıktan sonra sabah ezanının okunmasıydı. Vay be dedim ezandan önce kalkmışım :))
See you later...
Bugün işteki ilk günümdü... Sudan çıkmış balık misali bakınıp durdum etrafıma...Sürekli gülücük dağıttım etrafımdakilere :)) Henüz bilgisayarım falan da gelmediği için etrafımdaki koşuşturmacayı seyrettim... Öğleden önce fabrikayı tanıttılar, öğleden sonra da masam da oturup katalog okudum :))
Bakalım yarın ne gibi şeyler bekliyor beni...
Yanlız içimde garip bir his var, hiç yabancılama çekmedim nedense... Sanki uzun süredir Ford çalışanıymışım gibi oldu... Yıllardır önünden geçe geçe alıştım heralde. Bir de işe alım sürecimde 8 kere görüşmeye çağırılmam da, fabrikaya alışma evremde bana yardımcı oldu heralde. Herkes ilk 1-2 hafta işyerinde alışırken, ben iş görüşmeleri esnasında alıştım mekana :))
Henüz kendimi Discovery Channel Ultimate Factories serisinde gibi hissediyorum, köşeyi dönünde karşıma Dis. Channel kameraları çıkacakmış gibi... :))
Bana en çok dokunan, sabah kalkıp duş aldıktan sonra sabah ezanının okunmasıydı. Vay be dedim ezandan önce kalkmışım :))
See you later...
Pazartesi, Aralık 28, 2009
Perşembe, Temmuz 02, 2009
Ben, dişçi teyze ve bizim çocuklar...
Eh be kardeşim... Breh anasını be kardeşim... Ömrüm boyunca kaçtım, zıpladım zıpladım en sonunda kondum dişçi koltuğuna... 1 kere gitmiştim o da süper geçmemişti, bir daha yenisi çıkmayacak olan dişimi çekmişti amca, o gün bugündür gitmiyodum dişçiye... Sen kalk, efendi efendi çay bahçesinde çayını içerken ön dişin acısın hayırdır inşallah de, ertesi gün gaza gel, nerden geldiyse o gaz git dişçiye... Dişçi teyze ön dişinde bişi bulamasın ama onun haricindeki dişlerde bişiler illa ki görür ve gördü de zaten... Neyse gerisi iğrenç işlemler anlatmaya gerek yok... Dişçiye gittim işte bu hafta 2 kere, yarın gene gidicem, haftaya gene gidicem... Kız arkadaşımdan daha fazla görüyorum dişçi teyzeyi... Güzel olacak ama :D Günün hatta haftanın mana ve önemine binayen resim çektim bi dane... Paylaşayım sizinle...
PS: Dişçiye gidin arkadaşlar, iyi bakın dişlerinize, benim gibi günde 50bin kere fırçalasanızda gene de sıkıntılar doğabiliyo... Gidin işte yaw, ben gittikten sonra siz de gidersiniz kesin zate :P
Pazar, Haziran 14, 2009
Cumartesi, Haziran 06, 2009
Güvercin Sendromu In The Morning...
Bu bana yapılır mı sevgili dostlar... Sabah sabah kıblemi şaşırdım. Yaklaşık 1 senedir balkonumda duran güvercin çifti en sonunda ya beni yada odamı merak ettiler. Yağmurdu çamurdu fırtınaydı kardı seldi, yazık olmasın diye balkonumda yaşamalarına göz yumdum. Her sabah 04:30 gibi uyanırlar, beni de uyandırırlar. Yatağın içinde söylene söylene uykuya geri dönmeye çalışırdım. Bu tarz bir ilişkimiz vardı güvercin çiftiyle.
Bu sabah artık dişi olan mı erkek olanı mı bilmiyorum, odama girdi, birde önce perdeye takılıp 10 yüz milyon takla attı. Bu sırada uyuyan bendeniz bahtsız deve, bu 10 yüz milyon takla esnasında çıkan seslerden ötürü ani bir adrenalin yüklenmesi ile herhangi birşeyi sorgulamadan, saatte 231 km/h hız ile yataktan fırlayıp, önüme çıkan bilimum sandalye, bilgisayar masası, terlik, kitaplık vb. şeylere çarparak odadan kaçtım. Bu sırada odadaki kaos ortamı yerini sessiz bir tedirginliğe bıraktı. Korkak gözlerle kafamı odanın kapısından uzattığımda, benzer korkak 2 gözün boncuk boncuk bana baktığını farkettim. Tabiatı gereği odama girecek kadar gerizekalı olan bu güvercin girdiği yolu göremeyip, odamdan çıkmıyordu.
Bu durumda yapmam gereken en mantıklı şeyi yaptım. Babama telefon ettim :)) Evet 26 yaşına bastım, askerliğimi yaptım ama söz konusu odama giren börtü böcek olunca babamı ararım. Tiksiniyorum birader ne yapayım. İş başa düşmediği sürece babamı devreye sokuyorum. Hem bir nevi babama şımarmış oluyorum, çok zevkli oluyo. "Buuubaaaaaa yaaaaa odama böcük girdi yaaa" diye babama koşmak zevkli oluyo, ehehe... Neyse Turkcell aracılığı ile ulaşmam gereken babam yerine telesekreterine ulaştım. Haliyle telesekreter kuşu dışarı çıkarmayacağına göre iş başa düştü...
Aha dedim şimdi s.çtım... Dememe kalmadan bir anahtar sesi ve sevgili "The Guardian" babam eve geldi :)) Güvercin ile ilgili Quest'i babama verdim ve quest'i başarı ile bitiren babam 2300 experience ve +100 reputation puanı kazandı :))
Teşekkürler baba...
PS: Ahanda resimdeki gibi bi güvercindi, paçası yoktu ama...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)